Η απεργία των εργατών στις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες (Ford, General Motors, Stellantis) με την συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων συνδικαλισμένων εργατών, οργανωμένη και ελεγχόμενη από το κλαδικό σωματείο που καλύπτει τις τρεις εταιρείες, με την επωνυμία United Auto Workers, είναι και θα συνεχίσει να είναι ο προσδιοριστικός φορέας ισχύος για όλο το εργατικό κίνημα και συνολικά για την εργατική κινητικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο για τα επόμενα χρόνια.
Στο εργατικό κίνημα των εργοστασίων των βιομηχανιών υψηλής οργανικής σύνθεσης κεφαλαίου, η πρωτοβουλία περνάει από τα εργοστάσια τεχνολογίας αιχμής και παραγωγής υλικού πληροφορικής και υπολογιστών (κάτι που ηγεμόνευσε από τα 2005 περίπου και μέχρι πρότινος λόγω της τέτοιας μαζικής παραγωγής και των εργατικών αγώνων σε τέτοια εργοστάσια στην Κίνα), στα μεταλλεργοστάσια.
Πρόκειται για επιθετική απεργία και όχι για τοπική εξέγερση ή άγρια απεργία ενάντια σε υπέρβαση βαθμού υπερεκμετάλλευσης, κάτι που είναι η βασική μορφή και το παράδειγμά στην Κίνα.
Ο δρόμος για τον επιθετικό χαρακτήρα της απεργίας ανοίχθηκε με τις περσινές και φετινές εξίσου επιθετικές και ανά περιστάσεις ανεξάρτητες, αυτόνομες και άγριες απεργίες σε Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία (βιομηχανία μεταφορών, βιομηχανία υγείας, μέταλλο, τομείς κυκλοφορίας και αναπαραγωγής), με το εντός του έτους μεγαλειώδες απεργιακό κίνημα στην Φραγκική Επικράτεια. Η εργατική τάξη των Ευρωπαϊκών χωρών έχει κάθε συμφέρον να συνεχίσει και να επεκτείνει την αγωνιστική και απεργιακή δραστηριότητά της, να προσδώσει μη διαμεσολαβημένα πολιτικό χαρακτήρα στις βιομηχανικές δράσεις της, θέτοντας συνολικά το ζήτημα των όρων και των συνθηκών αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.
Ένα νέο ποιοτικό χαρακτηριστικό και κόμβος πολιτικοποίησης (και πρόσδοσης σε αυτήν ατόφια επιστημονικών χαρακτηριστικών) της απεργίας είναι το ζήτημα της αναδιάρθρωσης της παραγωγής, της τεχνολογίας και της εξειδίκευσης εν όψει της μετάβασης στην πιο μαζική παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Επ’ αυτού τα απεργιακά αιτήματα διεκδικούν μη διαμεσολαβημένα νομικοθεσμική εξουσία. Δεν πρόκειται για την κλασική μορφή σοσιαλδημοκρατικής ή Φορντιστικής ρύθμισης, αλλά μπορεί να εκληφθεί ως επιδίωξη επέκτασης της εργατικής ισχύος εκτός εργοστασίου στο θεσμικό επίπεδο.
Η τεχνική σύνθεση των απεργών δεν έχει να κάνει με εργάτη μάζα, αλλά για υψηλά ειδικευμένους εργάτες. Σε αυτό ένα κρίσιμο ζήτημα είναι η επίδραση των αυτοματισμών τόσο στην κινησιακή και τασιακή εσωτερικότητα της οργανικής σύνθεσης κεφαλαίου, όσο και στην διαμορφωνόμενη πολιτική σύνθεση των εργατών.
Ένα νέο θεσμικοπολιτικό χαρακτηριστικό είναι η κίνηση του Πρόεδρου Μπάιντεν να συνομιλήσει με απεργούς στο Μίσιγκαν και να στηρίξει τα απεργιακά αιτήματα. Επ’ αυτού μπορεί να πεις κάποιος, ότι η «κομματική» συνείδηση στον εργάτη “έρχεται απ’ έξω απ’ το εργοστάσιο”, αλλά πλέον με την συνείδηση του Προέδρου των ΗΠΑ. Όπως είναι γνωστό και ισχύει πάντοτε, όσο οι αγώνες των εργατών χαράσσουν τον δρόμο της πολιτικής ανεξαρτησίας, της αυτονομίας της εργατικής τάξης, τόσο συσσωρεύουν τις προϋποθέσεις για νικηφόρα αποτελέσματα.
Το σημαντικό νέο χαρακτηριστικό είναι ότι ανευρίσκεται μια δυναμική της εν λόγω απεργίας περί συνάρθρωσης σε αυτήν όλων των τρεχόντων εργατικών αγώνων και συγκρούσεων, χωρίς αυτή η ικανότητα αγωνιστικής «υπαγωγής» να στηρίζεται στην ύπαρξη κάποιου κομματικού κέντρου ή σε άμεση πολιτική ρητορική. Αυτό αντανακλά τόσο τους συσχετισμούς ισχύος μέσα στα τμήματα του κεφαλαίου, όσο και την λειτουργία της πραγματικής υπαγωγής των βιομηχανιών χαμηλής και μεσαίας οργανικής σύνθεσης στις βιομηχανίες υψηλής οργανικής σύνθεσης. Επομένως, από εδώ βγαίνει το συμπέρασμα, ότι μέσα στην αντικειμενικότητα του ζώντος βιομηχανικού οργανισμού, μέσα στην αντικειμενικότητα του συλλογικού εργάτη ενεργοποιούνται λειτουργίες κεντρικού σχεδιασμού.
Ένα κομβικό ζήτημα από την σκοπιά του μέλλοντος, είναι το πώς θα «συμπεριφερθούν» οι λειτουργούσες με τεχνητή νοημοσύνη μηχανές τόσο στα αποτελέσματα της απεργίας, όσο και στην επικείμενη μετάβαση. Αυτό προκειμένου να γίνει συγκεκριμένο και απτό, χρειάζεται στον ίδιο χρόνο με την ανάπτυξη της απεργίας παρακολούθηση του τρόπου συμπεριφοράς του συστήματος και των μηχανισμών της Γενικής Νοημοσύνης.
Δεν είναι καθόλου προς υποτίμηση οι αγώνες
και οι εξεγερτικές στάσεις που ξεσπούν σε αποσπασμένους εργασιακούς χώρους και
εργοστάσια σε άλλους τομείς κάτω από την επίδραση της απεργίας στην
αυτοκινητοβιομηχανία, καθ’ όσον λειτουργούν ως σπινθήρες για το άναμμα και την
πυροδότηση της συνολικής πάλης της εργατικής τάξης, για την σφυρηλάτηση και το
σφίξιμο των ατσαλένιων γραμμών της προλεταριακής ενότητας.
No comments:
Post a Comment