Στην προφάνειά της, η κρίση της εργασίας εξωτερικεύεται κατά την μετάβαση στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση ως κρίση ειδικότητας (spezifikat) τόσο ως προς τον ίδιο τον χαρακτήρα της λεπτομερειακής εργασίας, όσο και ως προς τον φορέα της προσίδιας εργατικής δύναμης, ως προς τον λεπτομερειακό Εργάτη. Στο πιο ουσιώδες περιεχόμενό της προέκυψε από στιγμές εξεγερτικής άρνησης της διεαυτότητας της εργατικής δύναμης προς το υπό διαμόρφωση νέο σύστημα τυπικής υπαγωγής της εργασίας στο κεφάλαιο, ιδιαίτερα όπου αυτό αποκτούσε ακραία υπερεκμεταλλευτικά χαρακτηριστικά (zig economy, zero hour contracts, digital nomadism, επισφαλές free launcing, μορφές σύγχρονης σκλαβιάς). Στον ίδιο χρόνο στην Κίνα, εκδηλώθηκε αντιστασιακή και εξεγερτική διάθεση προς τον συνδυασμό των απ' τα πανδημικά μέτρα περιορισμών και διαχωρισμών, με την διευθυντική απαίτηση για αυξανόμενη παραγωγικότητα.
Ένα επιπρόσθετο δεδομένο είναι ο οικονομικός και ο χρεωστικός κραδασμός, τον οποίο συνεχίζει να υφίσταται ο τεχνολογικός τομέας των ΗΠΑ. Τα νέα συστημικά προϊόντα, όπως το ChatGpt ήδη κατά τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας τους κατέληξαν σε εμπορικές και τεχνικές μεγα-αποτυχίες (ενδεικτικά βλ. https://economictimes.indiatimes.com/news/international/us/has-chatgpt-failed-does-it-signal-failure-of-artificial-intelligence-as-well/articleshow/101676991.cms?from=mdr), ενώ επισύρουν μεγάλους νομικούς κινδύνους ειδικά στις χώρες της ΕΕ βλ. https://www.europarl.europa.eu/news/en/headlines/society/20230601STO93804/eu-ai-act-first-regulation-on-artificial-intelligence, https://dig.watch/updates/openais-chatgpt-faces-new-legal-challenges-in-europe). Σε αυτό το κλίμα αποτυχίας ενισχύθηκε η πολιτική αμφισβήτησης πρακτικών των μεγάλων εταιρειών πληροφορικής με πιο χαρακτηριστική την γίγα-Αγωγή των New York Times κατά της Microsoft, και την πρόσφατη νομική ήττα της Google (ενδεικτικά βλ. https://www.bbc.com/news/business-67838384, https://www.bbc.com/news/technology-67826601).
Σε συνολικό επίπεδο, η απάντηση απο το σύστημα καπιταλιστικής κυριαρχίας στην κρίση εργασίας ήλθε με την νομικοθεσμικής ισχύος (κι αυτό λόγω της ΗΠΑ-νομοθεσίας βιοηθικής) συγκεκριμενοποίηση του βαθμού ειδικοποίησης της εργατικής δύναμης: ποιοτικοποίηση-καταχώριση-ταξινόμηση: το νέο βιομηχανικό ληξιαρχείο:
Στην προσωπικά δική μας περίπτωση, στην Εισαγωγή της έκδοσης Giorgio Griziotti, Neurocapitalism. Technological Mediation and Vanishing Lines, New York, 2019, αναφέρεται και κωδικώνεται η κυριολεκτικά νομιναλιστική ποιοτικοποίηση της προσωπικής ικανότητας και ιδιότητάς μας για εργατική κριτική, ως καταχωρισμένη βιομηχανική οντολογική ιδιότητα, που βέβαια επισύρει μια συγκεκριμένη ταξινόμηση στο σύστημα βιομηχανικής παραγωγής και αναπαραγωγής. Στην περίπτωσή μας βάσει της μέχρι σήμερα εμπειρίας, ο όρος ταξινόμηση πρέπει να εκληφθεί επίσης κυριολεκτικά: οργανική ένταξη σε κοινωνική τάξη, και δη στην τάξη των παραγωγών, σε όλη την ευρύτητα και ποικιλομορφία της σύγχρονης εργατικής τάξης, οργανική ένταξη με δοσμένο τρόπο στο σύστημα βιομηχανικής εργασίας, και δη στην εκτελεστική εργασία (παράβαλε Nick Dyer Whiteford, Cyber-Proletariat: Global Labour in the Digital Vortex, Pluto Press, London 2015).
Δεν είναι κάτι, που μπορούμε να αρνηθούμε. Έχει γίνει ήδη για εμάς.
Το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να οργανωθούμε με κυριολεκτικά νομιναλιστική συνειδητότητα σε παγκόσμια κλίμακα, ξεκινώντας από την οικοδόμηση αλληλεγγύης. Σε αυτήν την φάση, το κύριο είναι να επιβάλλουμε την ιδιότητά μας ως γίγνεσθαι και όχι ως μια μεταφυσική στατικότητα σχέσεων, κάτι που νομοτελειακά συνεπάγεται την κατάργηση των ουσιοκρατικών ετεροπροσδιορισμών. Στην γενικότητά του, αυτό στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σημαίνει, ότι μπορούμε να παράξουμε και να παρουσιάσουμε μια εργωδώς πραγματική διαλεκτική μεταξύ βιομηχανικού εἶναι και εργασιακού-/αυτοαξιοποιητικού γίγνεσθαι.
No comments:
Post a Comment