Πολιτική Οργάνωση, Συμβούλιο, Κομμούνα. Για την συνέχιση και αναβάθμιση των Eργατικών Aγώνων στις Ευρωπαϊκές Χώρες

 

Το γεγονός ότι έχουμε εδώ και κάποια χρόνια σταματήσει να γράφουμε, αποτυπώνοντας την ευγλωττία των μολότοφ,  των πετρών και των σπασιμάτων της περιόδου 2008-2019, δείχνει, όπως έχουμε εντοπίσει –και έχει εμπειρικά αποδειχθεί-, το ποιοτικό πέρασμα της ταξικής πάλης σε ανώτερα επίπεδα (βλ. https://bestimmung.blogspot.com/2023/05/maurizio-lazzarato.html, https://bestimmung.blogspot.com/2023/03/blog-post_28.html). Αυτό από την μια αφήνει μια σχετική πίκρα στους νοσταλγούς των μαζικoλαϊκών και ψευτοεθνικών αντιδράσεων, και από την άλλη μας επιβάλλει την κατά τον Φουκώ απάλειψη διαδικτυακών γραφτών, προκειμένου ακριβώς να εκπληρώσουν τον ρόλο τους αυτήν την φορά στο ψηφιακό πραγματικό ως μεταφορές υλικών διαδικασιών. Απ’ αυτήν την άποψη οι αναμνήσεις αυτών των γραφτών (εντοπισμένες στο ίδιο το μηχανικό συλλογικό ασυνείδητο του μαζικού κινήματος) μπορούν να εκληφθούν ως μια αποτύπωση στιγμών της ίδιας της Αντικειμενικής Λογικής της ταξικής πάλης στις ανοιχτά συγκρουσιακές μορφές της. Πρέπει, όμως, να ξεκαθαρισθεί: ο ως άνω τρόπος γραφής και οι αναπόδραστες απαλείψεις δεν αφορούσαν κάποια διαδικασία δικαιολόγησης, ούτε κάποια διαδικασία απολύτρωσης. Αντίθετα, η απάλειψη αποδιαρθρώνει και καταργεί την ενοχικοποίηση του κινήματος, και στο μέτρο που της αναλογεί, εξωθεί την εμφάνιση των σχέσεων στις αδιαμεσολάβητες μορφές τους.

Έχει παραχθεί και αναδειχθεί ένας υπό διαμόρφωση πλούτος απεργιακών αγώνων, ταξικών αντιπαραθέσεων και συλλογικοποιήσεων της εργατικοβιομηχανικής δραστηριότητας. Η πιο πρόσφατη εξελισσόμενη αυτόνομη εμπειρία αφορά τους αγώνες σε εργοστάσια της Τοσκάνης, την απεργία στο λιμάνι του Αμβούργου, τους εγχώριους αγώνες στις κατασκευές και την εγχώρια απεργία στα Praktiker (βλ. https://www.angryworkers.org/2023/11/15/an-important-communication-from-ex-gkn-factory-workers-in-italy/, https://www.angryworkers.org/2023/11/08/wildcat-strike-in-the-port-of-hamburg-a-wildcat-interview/).

Επί των αγώνων, αναδεικνύεται η εργατική αποφασιστικότητα για συγκρότηση κομμουνιστικής πολιτικής οργάνωσης (βλ. https://www.angryworkers.org/2023/11/13/riduzione-comunista-reflections-on-angry-workers-since-2019-and-the-need-for-a-new-focus/) και η ύπαρξη και δράση εργατικών συμβουλίων (βλ. https://www.angryworkers.org/2020/07/02/tower-hamlets-council-workers-strike/). Αυτές οι νέες ποιότητες θέτουν το ζήτημα της σύνδεσης των αυτόνομων εργοστασιακών αγώνων με τους κλαδικούς αγώνες των επίσημων μαζικών συνδικάτων, αλλά και με τα ίδια τα όργανα διοίκησης και τους εκπροσώπους τους, και έτσι αυτό καθίσταται κόμβος πολιτικοποίησης και διαπάλης.

Φρονούμε, ότι στην δοσμένη συγκυρία όλες οι εκφράσεις της Εργατικής Αυτονομίας έχουν κάθε όφελος και συμφέρον να διερευνήσουν και να ανοίξουν δρόμους κοινής πάλης με κριτήριο την επίτευξη του μέγιστου βαθμού αγωνιστικής ενότητας επί των αντικειμενικών, των υλικών συμφερόντων της εργατικής τάξης. Αυτό σημαίνει, ότι όλο και πιο πολλά κομμάτια του ευρύτερου κινήματος πρέπει να τραβιούνται από την αναπαραγωγή ιδεολογικών σχέσεων στην εμπειρία ένταξης στην, και παραγωγής βιομηχανικής πραγματικότητας.

Σ’ αυτό το σημείο, ο τρόπος με τον οποίο παράγει ταξική πολιτική ο Λένιν στο κεφάλαιο του Αριστερισμού με τίτλο Η Πάλη Ενάντια σε Ποιους Εχθρούς Μέσα στο Κίνημα της Εργατικής Τάξης, με την απαραίτητη ψυχρότητα, ηρεμία και ευθυκρισία είναι χρήσιμος και ωφέλιμος για όλους μας, από την στιγμή που πρωτοπόρα τμήματα της εργασίας τροχιοδεικτούν με αποφασιστικό τρόπο προς ανώτερες ποιότητες.

Η εμπειρία πρέπει να γενικευθεί, παρότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα, πλην της Φραγκικής Επικράτειας στην συνολικοποίηση μιας μαζικής απεργίας με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που της προσδίδει η Ρόζα.

Η πολιτική οργάνωση καταλαμβάνει έναν εποπτικό, σκοπευτικό χαρακτήρα, συγκροτώντας εμμενή επίπεδα: είναι αυτό που μπορεί να κοιτάει προς το ετερογενές, προς την ιδεαλιστική σφαίρα, να αντιπαρατίθεται άμεσα προς την Ιδεατότητα -αυτό που θέτει τα καθήκοντα των στιγμών.

Το συμβούλιο αναπτύσσεται ως η ίδια η με αδιαμεσολάβητους όρους επέκταση σε βιομηχανικούς χώρους, η πραγμάτωση της υπευθυνότητας, η in actu υπέρβαση των δυσκολιών, -αυτό που διακρίνει, εντοπίζει, διαυγάζει τους κόμβους.

Η κομμούνα (σχηματικά) εμφανίζεται μέσα από τρεις καταργητικές μορφές:

Η παραδοσιακή μορφή του οργανωμένου στεγασμένου χώρου, της κατάληψης στέγης, του κοινωνικού κέντρου, του κοινωνικού σωματείου, όπου ως κύριο τίθεται η ίδια η συλλογική οργάνωση των σχέσεων.

Οι διάχυτες, νομαδικές μορφές με εστιακά σημεία αναφοράς, εντός των οποίων εμφανίζεται σε απόκλιση ένα ενιαίο περιεχόμενο: 

Η εγκατάσταση της ανεξαρτησίας των λειτουργιών της χρηστικής αξίας μέσα από παράπλευρες συναφείς κοινωνικές κατηγορίες, οι οποίες λειτουργούν ως διαμεσολαβήσεις της ίδιας της αξίας, δηλαδή ως ενεργές αφαιρέσεις της.

Η εγκατάσταση και κινητοποίηση των μορφών της ανεξάρτητης χρηστικής αξίας ως μη διαμεσολαβημένης γενικής σύνδεσης μέσα στην Κομμούνα, προς αντικατάσταση της εμπορευματικής οργάνωσης, κάτι που συντείνει στην cyborg αυτοπαραγωγή και επέκταση.

Από την μπάντα μας, δεν αντιπαραθέτουμε τις μορφές και τους τρόπους μεταξύ τους (αυτό μάλλον το κάνει η αριστερά και ο κρατικισμός έχοντες επιδίωξη αναπαραγωγής των εκλάμψεων και ψευδαισθήσεων των νεοφιλελεύθερων ανταγωνισμών, της ίδιας της αναρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής). -Η Κομμούνα λαμβάνει διαταγματικά, εκκαθαριστικά μέτρα μαχητικής κατάργησης της κοινωνικοπολιτικής ζούγκλας, κατάργησης του κοινωνικοπολιτικού τσίρκου, μέσα από την επιβολή της εργατικής τάξης στον δημόσιο χώρο, μέσα από την παραγωγή νέου τύπου εργατικής θεσμικότητας.

Επιμένουμε πεισματικά στην ανάδειξη και ανάπτυξη των τριών κομμουνικών μορφών μέσα από όρους κοινής επιχειρησιακότητας (cooperation) και πολιτικοδημοκρατικής διαλεκτικής.