Οικονομικά φαινόμενα των τελευταίων ετών, επί το πλείστον απορροιες της οικονομικής πολιτικής, οι οποίες εμφανίζονται ως εχουσες αντικειμενικά χαρακτηριστικά, έχουν ευνοήσει την επαναφορά στοιχείων από συστήματα εθνικής οικονομίας.
Οι κύριες τάσεις για κάτι τέτοιο είναι ο πληθωρισμός, η όξυνση των εμπορικών ανταγωνισμών διεξαγομενων σε πρώτο χρόνο από τα κράτη και σε δεύτερο από την παγκόσμια αγορά. Αυτό στην γενικότητα του είναι σύμπτωμα της ανεπιστρεπτης υποχωρησης της παγκοσμιοποίησης, και της ταυτόχρονης αύξησης της εσωτερικής πολιτικής σημασίας των τρεχόντων πολέμων.
Στον ίδιο χρόνο, σε επίπεδο χωρών μεσαίου βαθμού ανάπτυξης η εφαρμογή εθνικής οικονομίας πλασάρεται ως μια μορφή επιθετικής άμυνας, κάτι το οποίο αναποδραστα επιφέρει μορφές οικονομικού εθνικισμού.
Στην πολιτική οικονομία των συστημάτων εθνικής οικονομίας από τον Λιστ και τον Σισμοντι μέχρι τον Αυστρομαρξισμο του Μπάουερ και του Ρένερ, εμφανίζεται μια σχετικά κοινή αντίληψη:
-Τοποθέτηση της εθνικής κυβέρνησης έναντι των λειτουργιών της παγκόσμιας αγοράς.
-Επιμονή στο στήσιμο κρατικών θεσμών με εθνικό περιεχόμενο.
-Υποτροπή της κριτικής της αξίας μέσα από την τεχνητή αντικατάσταση της οικονομικής κεντρικοτητας της ανταλλακτικής αξίας ως γενικής κοινωνικής σύνδεσης, από την κατηγορία του εθνικού προϊόντος.
-Οικονομικός ρομαντισμός στην μορφή της πανάκειας των εθνικοποιητικων λειτουργιών.
Η κριτική μας έχει να κάνει με ότι αυτή η οικονομική πολιτική σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, απ' όσα υποτίθεται, ότι μπορεί να αντιμετωπίσει, λειτουργώντας εκτονωτικα, σε βραχύ χρόνο. In concreto, πρόκειται περισσότερο για πολιτική αναδιανομής της εσωτερικής οικονομικής ισχύος, και όχι τόσο για ενεργή πολιτική βιομηχανικής ανάπτυξης και επέκτασης.
Στα κείμενα του Μπάουερ, κυρία σ' αυτό περί εθνικοτήτων και σοσιαλδημοκρατίας, η πολιτισμική νεωτερικότητα απολυτοποιείται και εμφανίζεται ταυτισμένη με το ίδιο το χειραφετητικο εγχείρημα. Ομοίως, το νεωτερικό εβραϊκό υποκείμενο, το οποίο κατ' αυτόν είναι φορέας της "αρνητικής ταυτότητας" δεν αργεί να εμφανισθεί ως ο φορέας του ίδιου του χειραφετητικου εγχειρήματος.
Φυσικά, αυτή η αντίληψη συνδέεται τόσο με τον Απόλυτο Κριτικισμο των αφών Μπάουερ, όσο και πιο πίσω με την ριζική πολιτική θεολογία περί Αγγλικανων Αγίων του 17ου αιώνα.
Σ' αυτό δικαιολογείται ο πολιτικά συμβιβαστικός χαρακτήρας στην φορεσιά της "κοινωνικής δημοκρατίας" της μετα-Δευτερης Διεθνούς.
Στην δεξιά εφαρμογή του λαμβάνει την μορφή της εξίσωσης εθνικότητα = κάποια μορφή διαφωτισμενης εβραιικοτητας
Ευτυχώς, παραμένουμε με τις "ιθαγένειες" μας αφηρημένες
No comments:
Post a Comment